دستگاه تست و آزمون بافت سنجی اثر مواد افزودنی قوام دهنده، غلظت دهنده، افزاینده های ویسکوزیته (گرانروی) یا Thickening Agent

دستگاه تست و آزمون مواد قوام دهنده، غلظت دهنده، عوامل ضخیم کننده، افزاینده های ویسکوزیته (گرانروی) یا Thickening Agent (بافت سنج- تکسچر آنالایزر -Texture Analyser)

فراتست عرضه کننده دستگاه های تست

021-88705040

0912-3750274

آرد ثعلب:

آرد ثَعلَب، آردی است که از ساییدن سیبک‌ها (غده‌های ریشه) خشک شدهٔ گونه‌های مختلف گیاه ثعلبیان به‌دست می‌آید. آرد ثعلب دارای یک ماده چندقندی نشاسته‌مانند به نام باسورین است.

گونه‌هایی از ثعلبیان مانند Orchis morio L. کاربرد دارویی داشت که امروزه سعی می‌کنند مواد دیگری را جایگزین آن کنند. غده‌های ریشه آن را جمع‌آوری کرده و خشک می‌کردند و بعداً آرد کرده و از آن لعاب ثعلب درست می‌کردند. این لعاب (لیزاب) هیدرولیز شده و به مانوز و گلوکز تبدیل می‌شود و دارای ۳۰٪ نشاسته، آلبومین و قند است. در گذشته در پزشکی سنتی از لعاب رقیق ثعلب (به نسبت ۱۰ به ۱۰۰) برای ناراحتی‌های روده و معده، تقویت قدرت جنسی استفاده می‌کردند ولی امروزه مواد دیگری را جایگزین ثعلب می‌کنند. به دلیل جمع‌آوری بیش از اندازه این گیاه در معرض خطر نابودی قرار گرفت.[۱] گونهٔ Orchis Maculata L. نیز نوشته شده است.

از ثعلب در تولید بستنی سنتی ایرانی، بستنی عربی (بوزا)، بستنی ترکی (داندورما) و بستنی یونانی (کایماکی) استفاده می‌شود.

از آرد ثَعلَب در ترکیه نوشابه‌ای تهیه می‌شود به نام ثعلب (Salep) که این نوشیدنی پیش از حضور قهوه و چای، در کشورهای دیگری مانند انگلستان و آلمان نیز مصرف می‌شد.

از آرد ثعلب، دسرهایی نیز تهیه می‌شود از جمله پودینگ ثعلب و بستنی ثعلب. منطقه قهرمان‌مرعش ترکیه از تولیدکنندگان بزرگ آرد ثعلب است که این آرد با نام «ثعلب مرعش» معروف است.

آگار:

آگار عصارهٔ خشک جلبک‌های قرمز از نوع GELIDIUM است که از نظر شیمیایی استر سولفوریک گالاکتان می‌باشد. بشکل قطعات باریک نازک شفاف، یا گرد سفید خاکستری رنگ بی‌مزه و بی‌بو است. در آب سرد نامحلول است ولی ابتدا در آبجوش آن را حل کرده و سپس در ۳۵ تا ۴۰ درجهٔ سانتی گراد یا کمتر سرد نموده به صورت ژل درمی‌آورند.

یک ماده ژله مانند است که از انواع خاصی از جلبک‌ها بدست می‌آید. این ماده از پلی ساکارید آگارز مشتق شده‌است و باعث استحکام دیواره سلولی در گونه‌های خاصی از جلبک‌ها می‌شود. با جوشاندن این نوع جلبک‌ها، آگار به بیرون آزاد می‌شود. این دسته از جلبک‌ها آگاروفیت نام دارند و از راسته رودوفیتا (جلبک‌های قرمز) هستند. در واقع آگار مخلوطی از ۲ ترکیب است: پلی ساکارید خطی آگارز و ترکیب هتروژن مولکول‌های کوچکتری بنام آگاروپکتین.

آگار می‌تواند به عنوان ملین، مهارکننده اشتها، جایگزین گیاهی برای ژلاتین، قوام دهنده سوپ، نگهدارنده مربا، بستنی و دیگر انواع دسر مورد استفاده قرار گیرد.[۵] این ماده به عنوان یک سوبسترای جامد در تهیه محیط کشت میکروبی نیز کاربرد فراوانی دارد. ماده ژل مانند موجود در آگار، یک پلی ساکارید غیر منشعب است و از دیواره سلولی برخی از گونه‌های جلبک قرمز (عمدتاً از جنس Gelidiumو Gracilaria) گرفته می‌شود.

آگار ترکیبی است از ۲ پلی ساکارید: آگارز و آگاروپکتین. آگارز تقریباً ۷۰٪ از این ترکیب را تشکیل می‌دهد. آگارز یک پلیمر خطی متشکل از واحدهای تکرار شونده آگاروبیوز(agarobiose) است. اگاروبیوز هم خود یک دی‌ساکارید است که از واحدهای دی-گالاکتوز و ۱–۶-انهیدرو-ال-گالاکتوپیرانوز تشکیل شده‌است.[۷] آگاروپکتین ترکیبی هتروژنوس از مولکول‌های کوچکتر است که به مقدار کمتر وجود دارد و از واحدهای تکرارشونده دی-گالاکتوز و ال-گالاکتوز تشکیل شده‌اند. این واحدهای تکرار شونده سنگین با گروه‌های جانبی اسیدی همچون سولفات و پیرووات تعدیل شده‌اند
پلیمر آگاروز
آگاروز، آگاروپکتین، اسید آمینه‌های: آگارین، اسید گلوتامیک، ترئونین، قندهایی مانند: گالاکتوز و گلوکونیک اسیدو گزیلوز است.

آگار به منظور ماده قالب‌گیری در دندان پزشکی نیز استفاده می‌شود. همچنین از آگار در فرایند هیستوپاتولوژی، به عنوان یک ترکیب مجاز در ساخت کود زیستی، سوبسترایی برای واکنش رسوب دهی در ایمونولوژی و همچنین در تهیه دسر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

آلژینات کلسیم:

آلژینات کلسیم (به انگلیسی: Calcium alginate) با فرمول شیمیایی C۱۲H۱۴CaO۱۲)n) یک ترکیب شیمیایی است. شکل ظاهری این ترکیب، جامد است.در پانسمان های پیشرفته از جلبک دریایی استخراج شده، با تبادل یون کلسیم سبب بهبود زخمهای فشاری و…. میشود

آلژینیک اسید:

اشک آلژینیک اسید (به انگلیسی: Alginic acid) یا در اختصار آلژیناتبا فرمول شیمیایی (C۶H۸O۶)n یک ترکیب شیمیایی و یک پلی‌ساکارید غیر یونی است که در دیواره سلول نوعی جلبک قهوه‌ای وجود دارد که در تماس با آب به شکل صمغ ژله‌ای تغییر شکل می‌دهد. این پلی‌ساکارید با جرم مولی ۱۰٬۰۰۰–۶۰۰٬۰۰۰ g/mol قادر است تا ۲۰۰ برابر وزن خود آب را جذب کند. از این قابلیت در حوزه بهداشت و درمان در ساخت مواد پانسمان پیشرفته برای جذب ترشحات شدید زخم استفاده می‌شود. شکل ظاهری این ترکیب، پودر فیبری سفید و زرد است.

اشک مصنوعی:

اشک مصنوعی به انگلیسی: Artificial Tears یا Hypromellose یا HPMC

نام‌های تجارتی: Adapettes – Adsorbotear -Hypotears _Isopto Tears -Lacriset -Liquifilm Tears -Lytears -Moisture Drops -Murocel Solution -Muro Tears Solotion -Neotears -Tearisol -Tearlose -Tears Naturale

طبقه بندی فارماکولوژیک: مشتقات پلی وینیل الکل.

طبقه بندی درمانی: اشک مصنوعی

اشکال دارویی: قطره چشمی ۰٫۵% (۱۰ سی سی)، محلول استریل ۲%

بادام آفریقایی:

بادام آفریقایی (نام علمی: Ricinodendron) نام یک سرده از خانواده فرفیونیان است. این درخت یک دانه روغنی دارد که از نظر اقتصادی مهم است.

این درخت رویشی سریع دارد و تا ارتفاع ۲۰ تا ۵۰ متر می‌رسد. تنه مستقیم آن ممکن است قطری تا ۲٫۷ متر داشته باشد، تاج آن پهن است و ریشه‌های آن بزرگ. پوست آن صاف و رنگ پوستش خاکستری است. داخل پوست، هنگام برش، قرمز است. بادام آفریقایی یک گیاه دوپایه (دوجنسی) است. گل‌های آن به رنگ سفید مایل به زردند و ۵ میلی‌متر طول دارند و یک پایانه خوشه‌ای دراز تشکیل می‌دهند که اندازه آن بین ۱۵ تا ۴۰ سانتی‌متر است.

زمان گلدهی آن بین آوریل و مه است. خوشه افشان نرها بزرگتر و باریک‌تر از گل‌های ماده است. بادام آفریقایی میوه‌ای تولید می‌کند که به‌طور معمول دو یا سه‌تکه‌ای است و حاوی دو پوشینه است که دانه‌ها در آن قرار دارند. این دانه‌ها به رنگ قهوه‌ای-قرمز تا سیاه هستند و شکل آن‌ها گرد و قطرشان حدود ۱ سانتی‌متر است. دانه‌ها از لحاظ بافت، روغنی هستند و می‌توان آنها را به صورت خام یا خشک خریداری کرد. بوی آن‌ها یادآور شکلات روغنی است، اما عطر و طعم آنها واقعاً منحصر بفرد است و عطری ملایم دارند و پس از خوردن آن‌ها تلخی خفیفی در دهان چشیده می‌شود. پس از رسیده میوه (اوت – سپتامبر) این دانه‌ها بوی سیب بیش از حد رسیده می‌دهند.

پتاسیم بی تارتارات

پتاسیم بی تارتارات (به انگلیسی: Potassium bitartrate) یا کرم تارتار با فرمول شیمیایی KC4H5O6 یک ترکیب شیمیایی است؛ که جرم مولی آن ۱۸۸٫۱۷۷ می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، پودر بلورین سفید است.

پکتین:

پکتین در واقع یک فیبر قدرتمند می باشد، که بطور طبیعی در بسیاری از گیاهان و سبزیجات یافت می شود، که عامل پیوند بین سلول‌های گیاهی عمل می‌کند یک پلیمر اشتقاقی قندی- اسیدی است که از ساختارهای ژلاتینی گیاهی موجود در میوه‌جات و سبزیجات به دست می‌آید. حداکثر پکتین موجود در میوه‌های نارس یافت می‌شود که پس از فرارسیدن مرحله رسیدن میزان و حتی کیفیت پکتین استحصال شده کاهش می‌یابند. اسید گالاکترونیک اصلی‌ترین بلوک سازنده شیمیایی پکتین موجود در میوه و سبزی می‌باشد که خود جزو گروه پلیمرهای اسید انهیدرو گالاکترونیک می‌باشد. اسیدهای موجود در پلیمر ممکن است به صورت اسیدهای متیل شده دربیایند یا به شکل اسیدهای آزاد مثل پروتوپکتین، اسید ژلاتینی، اسید پکتینی و پکتین در بیاید.

منابع اصلی پکتین در جهان‌بخش سفید رنگ داخلی پوست مرکبات و نیز تفاله سیب می‌باشد اما در سایر منایع گیاهی همچون ضایعات گیاه آفتاب گردان و نیز هویج وجود دارد.

با کیفیت‌ترین نوع پکتین از پوست مرکبات تهیه می‌شود که نسبت به پکتین سیب کیفیت بالاتری دارد.

موز نیز دارای پکتین قابل توجه ای می باشد بخصوص اگر بگذاریم کمی پوست آن سیاه و نرم شود.

عمده پکتین میوه جات در پوست آنها یافت می شود و بهمین دلیل برخی میوه ها که قابلیت خورده شدن با پوست را دارند و منبع خوبی برای آن می باشند که شامل همه توت ها، هلو، زردآلو، گیلاس و انگور است.

پکتین به عنوان فیبر طبیعی باعث افزایش دفع مواد زاید از روده و در نتیجه کاهش خطر ابتلا با بیماریهای مرتبط با دستگاه گوارش شده و نیز بعلت پیوند با چربیها و دفع آن‌ها موجب کاهش بیماری‌های قلبی عروقی و نیز کمک به کاهش وزن می‌گردد.

تتراسدیوم پیروفسفات:
تتراسدیم پیروفسفات (به انگلیسی: Tetrasodium pyrophosphate) یک ترکیب شیمیایی است.

شکل ظاهری این ترکیب، بلورهای بی‌رنگ است.

تری‌سدیم فسفات:

تری‌سدیم فسفات (به انگلیسی: Trisodium phosphate) با فرمول شیمیایی Na۳PO۴ یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۱۶۶۷۵۷ است؛ که جرم مولی آن ۱۶۳٫۹۴ g/mol می‌باشد.

تیریشهتری سدیم فسفات با فرمول شیمیایی (Na3PO۴) یک ترکیب شیمیائی امولسیون کننده، قلیائی قوی با pH معادل ۱۲ است و در آب به راحتی قابل حل می‌باشد. در صنایع غذائی به وفور استفاده می‌شود به طوری که از این ترکیب برای بهبود بافت پنیر و حفظ لزجت شیر و جلوگیری از جدا شدن فاز آبی در شیر منجمد، استفاده می‌شود. نوعی ترکیب از سدیم و فسفر است. این ماده در تولید لاستیک، شوینده‌ها و چاپ عکس کاربرد دارد. در پودرهای لباس‌شویی (همچنین صنایع تصفیه برق آبی) باعث از بین رفتن سختی آب می‌شود، همچنین به عنوان مواد نگه دارنده نیز گزینه خوبی به حساب می‌آید.

پودر سفیدی است که به نام‌های فسفات سدیم، پنتاسدیم تری فسفات، تری سدیم فسفات و STPP شناخته شده و درگرفتن سختی آب بخصوص در پودرهای لباس‌شویی و هم‌چنین در تهیه مواد غذایی به کار می‌رود.

عمده صنایع مصرف‌کننده این ماده شیمیایی شامل کارخانجات تولید مواد شوینده، صنایع تصفیه آب، صنایع غذایی، صنایع سرامیک‌سازی، معدنی، صنایع تولید کاغذ، صنایع پتروشیمی و نیروگاه‌ها می‌باشد.

سفید یا کریستال‌های بی‌رنگ
efflorescent در هوا
به راحتی در آب قابل حل است، ولی در محلول‌های آلی حل نمی‌شود
محلول آب آن قلیایی. (ارزش پ هاش محلول حدود ۱۲)
تراکم نسبی در ۱٫۶۲ است، نقطه ذوب ۷۳٫۴ است.

تیریشه:

تیریشه ویره‌ای است رونده و پیچنده که چندین سال عمر می‌کند و بومی بیشتر بخش‌های آسیای شرقی، آسیای جنوب شرقی و برخی جزایر اقیانوس آرام است. تیریشه گیاهی است مهاجم و جزء علف‌های زیانبار در نظر گرفته می‌شود. این گیاه از درختان و درختچه‌ها بالا رفته و آن قدر رشد می‌کند تا این که با ایجاد سایه‌ای سنگین بر روی آنها، آنها را خشک می‌کند. این گیاه خوراکی است، ولی اغلب با سم‌های علف کش آن را از بین می‌برند.

تیریشه یک یا چند گونه از جنس پوئراریا را در بر می‌گیرد که بسیار به هم نزدیکند و برخی از آنها جوره هستند و نه یک گونه مستقل. اختلاف ریخت‌شناسی میان آنها بسیار کم است و می‌توانند با همدیگر جفت گیری کنند. تیریشه‌های کنونی در ایالات متحده از گونه‌های زیر به وجود آمده‌اند:

P. montana
P. lobata (P. montana var. lobata)
P. edulis
P. phaseoloides
P. thomsonii (P. montana var. chinensis)
P. tuberosa

فراتست عرضه کننده دستگاه های تست

021-88705040

0912-3750274

جوز کالاباش:

جوز کالاباش (نام علمی: Monodora myristica) نام یک گونه از تیره آنوناسه است.

دکسترین:

دکسترین (به انگلیسی: Dextrin) با فرمول شیمیایی (C۶H۱۰O۵)n یک ترکیب شیمیایی است. که جرم مولی آن متغیر می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، پودر زرد یا سفید است. دکسترین صنعتی اغلب ردصنایع کاغذ ولوله مقوایی استفاده می شود

دی‌سدیم پیروفسفات:

دی‌سدیم پیروفسفات (به انگلیسی: Disodium pyrophosphate) با فرمول شیمیایی Na۲H۲P۲O۷ یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۹۸۳۷۳۶۹ است. که جرم مولی آن 221.94 g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، پودر سفید بی‌بو است.

دی‌سدیم فسفات:

دی‌سدیم فسفات (به انگلیسی: Disodium phosphate) با فرمول شیمیایی Na۲HPO۴ یک ترکیب شیمیایی است. که جرم مولی آن 141.96 g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد بلوری سفید است.

ذرت مومی:

روو (غذرت مومی (ذرت) در سال ۱۹۰۹ در چین پیدا شد. از آنجایی که این گیاه ویژگی‌های عجیبی از خود نشان داد، پرورش‌دهندگان آمریکایی مدت طولانی از آن به عنوان نشانگر ژنتیکی برای برچسب زدن به ژن‌های پنهان موجود در ذرت‌های موجود در برنامه‌های اصلاحی استفاده کردند. در سال ۱۹۲۲ یک پژوهشگر کشف کرد که آندوسپورم ذرت مومی فقط شامل آمیلوپکتین است و هیچ مولکول نشاسته آمیلوز ندارد برخلاف ذرت دندان‌اسبی که هر دو را دارد. از این ذرت در تهیه چسب استفاده میشود.

روو (غذا):

روو (انگلیسی: Roux) یکی از ارکان آشپزی و شیرینی‌پزی است که از ماحصل تفت دادن آرد یا نشاسته در کره یا چربی‌های حیوانی بدست می‌آید. روو در آشپزی فرنگی و بخصوص آشپزی فرانسوی کاربرد بسیاری دارد و پایه اصلی ساخت برخی از سس‌های فرانسوی است، البته روو در سایر مکاتب آشپزی نیز کاربردهای فراوانی دارد.

ساده‌ترین روش تهیه روو تفت دادن آرد در کره است، اما گاهی اوقات در اروپا و آمریکا بجای کره از چربی خوک یا روغن‌های نباتی بجای کره استفاده می‌کنند. «روو» بنا به نوع استفاده در خوراک‌های مختلف میزان تفت دادگی آن فرق می‌کند، بطور مثال برای تهیه بعضی سس‌ها، روو باید کاملاً قهوه‌ای شود. تقریباً در تمام نقاط دنیا از روو برای تهیه خوراک‌های مختلف استفاده می‌شود که در مناطق مختلف با چاشنی‌های متفاوت طعم‌دار می‌شود. در شرق آسیا از پودر کاری زرد برای طعم‌دار کردن روو استفاده می‌شود.

روو یکی از ارکان شیرینی‌پزی در دربار عثمانی و ترکیه از قرن پانزدهم میلادی بوده‌است و همچنین آرد و کره تفت داده پایه ساخت دسر محبوب ایرانی حلوا می‌باشد.

ژلاتین:

ژلاتین ماده‌ای جامد نیمه شفاف، بی‌رنگ، ترد و کمابیش بی‌مزه است که از کلاژن درون پوست و استخوان جانوران به‌دست می‌آید. این ماده معمولاً به‌عنوان عامل ژله‌ای‌ کننده در صنایع غذایی، داروسازی، عکاسی و لوازم آرایشی و بهداشتی به‌کار می‌رود. مواد حاوی ژلاتین یا چیزهایی با عملکرد مشابه این ماده، ژلاتینی نامیده می‌شوند. ژلاتین یک گونه تغییرناپذیر هیدرولیز شده از کلاژن است و به‌عنوان یک ماده خوراکی طبقه‌بندی شده‌است. ژلاتین در ساخت برخی آبنبات‌های چسبناک و نیز فراورده‌هایی مانند ژله، مارشمالو (marshmallow) و برخی ماستهای کم‌چرب به‌کار برده می‌شود.

کاربردهای غذایی:ژلاتین به دلیل دارا بودن ویژگی‌های ایجاد ژل و قوام‌دهندگی، به‌طور گسترده‌ای در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ژله‌‌ها، مارمالادها، آبنبات‌ها، پاستیلها، بستنیها و برخی شیرینی‌ها از جمله فراورده‌هایی هستند که در ساخت آن‌ها از ژلاتین استفاده می‌شود. به‌منظور بالابردن کیفیت خوراکی‌های حاوی ژلاتین، لازم است که این ماده به روش درست از استخوان استخراج شود که یکی از بهترین روش‌ها، روش آنزیمی است.[۱]

کاربردهای صنعتی:شبیه سازی ساختار ماهیچه با بلوک‌های ژلاتینی
ساخت کلاه شنا
ساخت مهر
ساخت گلوله‌های پینتبال

جایگزین های ژلاتین:برخی از آداب و رسوم غذایی یا عقاید مذهبی، و نیز مسایل پزشکی، در مواقعی موجب ممنوعیت استفاده از ژلاتین حیوانی یا محدودیت استفاده از آن توسط افرادی خاص می‌شوند. به‌عنوان مثال، مسلمانان از خوردن فراورده‌های غذایی به‌دست آمده از خوک و نیز همه حیواناتی که ذبح اسلامی نداشته باشند، اجتناب می‌کنند. ممنوعیت‌های مشابه در یهودیت و برخی از دیگر مذاهب نیز وجود دارد. گیاه خواران نیز از خوردن ژلاتین حیوانی پرهیز می‌کنند.

در موارد این‌چنینی، منابع جایگزین به‌کار می‌روند. ژل‌های جایگزین می‌توانند از منابعی طبیعی از قبیل آگار (نوعی جلبک)، پکتین (کربوهیدرات گیاهی)، کاراگینان یا کانجک به‌دست بیایند. البته این گزینه‌ها مسائل بهداشتی خاص خود را به همراه دارند.

ساگو:

ساگو (Sagu Metroxylon) یک نشاسته بدست آمده از مغز میوه از ساقه درخت نخل ساگو است. این ماده غذایی بسیاری از مردم در گینه نو و جزایر مولوکو از آن است به نام Saksak و Sagu نام می‌برند. ساگو را می‌توان از مغازه‌های عطاری تهیه نمود. این نوع حلوا در هرمزگان و شهرستان‌های استان بوشهر ( کنگان , جم و عسلویه ) در خانه‌ها تهیه می‌شود و همراه با قهوه عربی سرو می‌شود. طرز تهیه آن به‌طور سنتی است، پخته و خورده می‌شود. شکل‌های مختلف مانند مخلوط با آب جوش به صورت یک خمیر، یا به عنوان یک کلوچه از آن استفاده می‌گردد.[۱]

ساگو مانند بسیاری از نشاسته دیگر، و هم ساگو و هم نشاسته کاساو (یا مانیوک) به صورت دانه‌دانه تولید می‌شوند. دانه ساگو در ظاهر شبیه به دانه کاساو (یا مانیوک) است، و هر دو ممکن است در بعضی از خوراکی‌ها بجای هم استفاده شوند. این تشابه باعث سردرگمی در برخی از نام‌های خوراکی‌ها ساخته شده با دانه‌های آن دو است.

صد گرم ساگوی خشک ۳۵۵ کالری تولید می‌کند، از جمله به‌طور متوسط ۹۴ گرم کربوهیدرات، ۰٫۲ گرم پروتئین، ۰٫۵ گرم فیبر غذایی، ۱۰ میلی‌گرم کلسیم، ۱٫۲ میلی‌گرم آهن، و مقادیر ناچیز از چربی، ویتامین ب، کاروتن (ویتامین آ) و ویتامین ث. ساگو می‌تواند برای هفته‌ها و ماه‌ها در بدن ذخیره شود، هر چند پس از آن که در دستگاه گوارش هضم و جذب شد، به‌طور کلی سریعاً جذب بدن می‌شود.

سدیم فسفات:

سدیم فسفات ترکیبی معدنی با فرمول شیمیایی Na 3 PO 4 می‌باشد.تری سدیم فسفات تری سدیم فسفات با فرمول شیمیایی (Na۳PO۴) یک ترکیب شیمیائی امولسیون کننده، قلیائی قوی با pH معادل ۱۲ است و در آب به راحتی قابل حل می‌باشد. در صنایع غذائی به وفور استفاده می‌شود به طوری که از این ترکیب برای بهبود بافت پنیر و حفظ لزجت شیر و جلوگیری از جدا شدن فاز آبی در شیر منجمد، استفاده می‌شود. نوعی ترکیب از سدیم و فسفر است. این ماده در تولید لاستیک، شوینده‌ها و چاپ عکس کاربرد دارد. در پودرهای لباس شویی (همچنین صنایع تصفیه برق آبی) باعث از بین رفتن سختی آب می‌شود، همچنین به عنوان مواد نگه دارنده نیز گزینه خوبی به حساب می‌آید. این ماده به عنوان رطوبت گیر نیز کاربرد فراوانی دارد.

تولید و فروش تری سدیم فسفات صنعتی تری سدیم فسفات صنعتی با ۱۲ مولکول آب تبلور ارائه می‌شود که در بسیاری از صنایع مانند تصفیه آب – دیگ‌های بخار (تبخیر) – صنایع پودرهای لباس شویی و … مورد مصرف قرار می‌گیرد. شرکت مینار قادر به تولید این ماده با کیفیت بسیار بسیار عالی و بهتر از نمونه‌های چینی موجود در بازار است. این ماده به صورت پودر سفید رنگ صدفی ارائه می‌شود و دلیل کلوخه شدن این محصول پس از گذشت چندین ماه وجود ۱۲ مولکول آب در آن است که امر طبیعی است مشکلی در محصول نمی‌باشد.

تولید و فروش تری سدیم فسفات خوراکی تری سدیم فسفات خوراکی به صورت پودر سفید صدفی و کاملاً خالص می‌باشد و این پودر کاملاً خالص بسیار مناسب برای مصارف خوراکی و بهداشتی است. از این محصول به عنوان نگه دارنده نیز مصرف می‌شود و در مصارف گوشت و کنسروها نیز مصرف می‌شود.

تری سدیم فسفات پودر سفیدی است که به نام‌های تری فسفات سدیم، پنتاسدیم تری فسفات، تری فسفات سدیم و STPP شناخته شده و در گرفتن سختی آب بخصوص در پودرهای لباس‌شویی و هم‌چنین در تهیه مواد غذایی به کار می‌رود. برای گرفتن سختی آب، ماده افزودنی خوارکی به عنوان نگهدارندهٔ رطوبت، در مواد شوینده، خمیردندان مورد استفاده قرار می‌گیرد. عمده صنایع مصرف‌کننده این ماده شیمیایی شامل کارخانجات تولید مواد شوینده، صنایع تصفیه آب، صنایع غذایی، صنایع سرامیک‌سازی، معدنی، صنایع تولید کاغذ، صنایع پتروشیمی و نیروگاه‌ها می‌باشد.

سایر ویژگی‌ها:
سفید با کریستال‌های بی‌رنگ یا پودر حجیم کاملاً خشک
efflorescent در هوا
به راحتی در آب قابل حل است، ولی در محلول‌های آلی حل نمی‌شود – رطوبت گیر
محلول آب آن قلیایی. (ارزش pH محلول حدود ۱۲)
تراکم نسبی در ۱٫۶۲ است، نقطه ذوب ۷۳٫۴ است.

کاربرد در صنایع داروسازی
از سدیم فسفات برای مصارف داروئی جهت تنظیم غلظت سرمی کلسیم، اثر با فری در تعادل اسید ـ باز، افزایش ترشح کلیوی یون +H، دفع انگل‌ها و داروهای ضد کرم سمّی، قبل یا بعد از درمان با برخی از داروهای ضد کرم، تسهیل و جمع‌آوری مدفوع جهت آزمایش‌های انگلی استفاده می‌شود.

کاربرد در صنایع بهداشتی
بعنوان مواد شوینده، در خمیردندان‌ها و برای گرفتن سختی آب، استفاده می‌شود.

عمده صنایع مصرف‌کننده این ماده شیمیایی شامل کارخانه‌های تولید مواد شوینده، صنایع تصفیه آب، صنایع غذایی، صنایع سرامیکسازی، معدنی، صنایع تولید کاغذ و صنایع پتروشیمی می‌باشد.

سقز (فراورده گیاهی):

سقز صمغ (شیره غلیظ) درخت بنه یا همان درخت پسته وحشی است. سقز ماده‌ای مانند آدامس است و غلظت آن تا حدی است که می‌توان از آن به عنوان یک آدامس مفید و طبیعی استفاده کرد. سقز یا شیره درخت بنه در صنعت آدامس‌سازی استفاده می‌شود و موجب کش آمدن آدامس می‌شود. شیره درخت بنه در هنگام ترشح به رنگ سبز روشن بوده و در کمک به هضم غذا و آوردن اشتها بسیار مفید است. ابوعلی سینا برای جویدن سقز خواص درمانی برشمرده است و آن را مفید خوانده است.

صمغ زانتان:

صمغ زانتان (نام علمی: xanthan gum) یک قندی برون‌سلولی است که توسط گونه‌های مختلف زانتوموناس تولید می‌شود. صمغ زانتان نخستین نسل جدید چندقندی برون‌سلولی در علم زیست‌فناوری است که توسط چندین ریزاندامگان مانند باکتری زانتوموناس کمپستریس (campestris Xanthomonas ) تولید می‌شود.

واحدهای سازنده این صمغ، گلوکز، مانوز و دی-گلوکورونیک اسید هستند. این صمغ، با وجودِ داشتنِ وزن مولکولی بالا، به سادگی در آب سرد و گرم حل می‌شود و حتی در مقادیر کم، محلول بسیار غلیظ تولید می‌کند. دراثرِ بهم‌زدن، از گرانرویی آن کاسته می‌شود. تغییرات PH پی‌اچ، اثر چندانی بر روی آن ندارد.

این صمغ در صنایع بسیاری از جمله شیمی صنایع غذایی، فراورده‌های نفتی و مواد آرایشی کاربرد دارد. این صمغ در انواع مختلفی از نوشابه‌ها، کنسروها و مواد غذایی منجمد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

صمغ زانتان یک ترکیب پیچیده اگزو پلی ساکارید است که از طریق میکروارگانیسم‌ها در طول فرایند تخمیر تولید می‌شود. هنگامی که گلوکز، سقز یا فروکتوز تخمیر می‌شود، این پلی ساکارید پیچیده تولید می‌شود و می‌تواند با استفاده از الکل استخراج شود. پس از خشک شدن، این صمغ را می‌توان به صورت یک پودر خرد کرد و به عنوان یک افزودن از آن استفاده کرد در حالی که ادعاهای زیادی وجود دارد که این ماده چسبنده سرطان‌زا است یا تهدیدی برای انسان است، ولی وقتی که در مقادیر متوسط مصرف می‌شود، خطر زیادی برای مصرف کننده نخواهد داشت.

این عنصر در سال‌های اخیر با افزایش بیماری سلیاک و حساسیت گلوتن شروع به محبوب شدن کرده است؛ زیرا این ماده کاملاً بدون گلوتن است اما می‌تواند نیاز زیادی به گلوتن و گندم را در مصرف‌کنندگان تأمین کند. صمغ زانتان از منابع مختلف قندی از جمله محصولات لبنی حاصل می‌شود، بنابراین لزوماً مناسب افراد گیاهخوار نیست، گرچه بعضی از شرکت‌ها به طور خاص بر روی بسته‌بندی آن این ویژگی را ذکر می‌کنند. متأسفانه بسیاری از مردم بدون شناخت در مورد صمغ زانتان و یا مزایای بالقوه ناشی از مصرف آن به زندگی خود ادامه می‌دهند.

کاراگینان

کاراگینان (به انگلیسی: Carrageenan) که از خانواده سولفاته خطی پلی‌ساکارید می‌باشد، صمغی است که از جلبک دریایی قرمز استخراج می‌شود. انواع مختلفی از کاراگینان وجود دارد که در پخت‌وپز مورد استفاده قرار می‌گیرد. گونه کاپا کاراگینان بیشتر در خمیر و کره استفاده می‌شود تا حالت ژله‌ای طبیعی ایجاد شود.

عصاره ژلاتینی که از گونه‌ای جلبک دریایی با نام خزه ایرلندی گرفته می‌شود صدها سال است که به عنوان افزودنی‌های مواد غذایی استفاده می‌شود. کاراگینان به عنوان جایگزین ژلاتین در گیاه‌خواری و وگنیسم استفاده می‌شود. نگرانی‌هایی در مورد خطرات سلامتی که بر اثر تأثیر کاراگینان بر غذاها دارد، باعث ایجاد درخواست‌هایی برای حذف این ماده در خوراک‌های زیستی شده‌است.

به صورت نمک‌های مختلف یا نمک‌های مخلوط استر سولفات وجود دارد به انواع کاپا، آیوتا و لامبدا تقسیم می‌شود، که هر کدام حلالیت و خواص ژل‌کنندگی متفاوتی دارند نوع کاپا و آیوتا درآب داغ (حرارت بالاتر از ۷۱ درجه سانتی گراد) حل می‌شوند و به ترتیب در حضور کاتیون‌های پتاسیم و کلسیم ژل‌های قابل‌برگشت تشکیل می‌دهند. ژل‌های حاصل از نوع کاپا شکننده بوده و حالت تراوش بیشتری از خود نشان می‌دهد. درحالیکه ژل‌های آیوتا کشسانی و کشش بیشتری داشته و حالت تراوش و سینرسیس از خود نشان نمی‌دهند. نوع لامبدا در آب سرد محلول است ولی ژ ل تشکیل نمی‌دهد. کاپا و آیوتا کاراگینان با پروتئین‌های شیر واکنش نموده و همراه با سایر صمغ‌ها از تراوش آب یا سرم شیر به بیرون جلوگیری می‌کنند. مقدار ۱٪ تا ۳٪ درصد آن باعث تثبیت پروتئین‌های شیر می‌شود و در غلظت ۵/۰ تا ۱ درصد ژل تشکیل می‌دهد. در فراورده‌های لبنی، دسرهای ژله‌ای و ژله‌های کم کالری مصرف می‌شود. درسیستم‌هایی که محیط آن را آب تشکیل می‌دهد ۲/۰ تا ۱ درصد و درسیستم‌های شیر ۰۱/۰ تا ۲۵/۰ درصد کاراگینان توصیه می‌گردد.

فراتست عرضه کننده دستگاه های تست

021-88705040

0912-3750274

کتیرا

کتیرا ترشحات صمغی خشک شده حاصل از چندین گونهٔ گیاه گون است. گونه‌های مولد کتیرای گون گیاهان کوچکی ارتفاع یک متر و بومی آسیای صغیر، ایران، سوریه و یونان هستند. ایران بزرگترین صادرکننده کتیرا در جهان می‌باشد.[۱]

در اثر خراش دادن ساقه گیاه جدار سلول‌های اشعه مرکزی و سلول‌های پارانشیمی با جذب آب به تدریج بدل به صمغ می شود،فشار تولید شده سبب رانده شدن صمغ به طرف شکاف می گردد. صمغ در مجاورت هوا در اثر تبخیر آب به تدریج سخت می گردد. شکل محصول خشک شده بستگی به نوع شکافی که بر روی ساقه ایجاد شده است دارد.[۲]

آن روز که از مواد پاک‌کننده امروزی خبری نبود، سدر و کتیرا، در حیات بهداشتی جامعه، نقش عمده‌ای داشتند. هرچند که برای کتیرا، زمینه‌های استفاده دیگری نیز وجود داشت. این صمغ گیاهی گونه‌های مختلفی دارد که به صورت درختچه یا گیاهان علفی چند ساله در ایران به طور کلی آنها را گَوَن می‌نامند.

در متون طب سنتی این گیاهان با نام‌های عربی «محلب العقاب» و «اصابع الغروس» معرفی شده اند. از تعداد زیادی از آنها صمغ کتیرا استخراج می‌شود که از نظر اقتصادی بسیار اهمیت دارند، زیرا کتیرا مورد مصرف دارویی و صنعتی فراوانی دارد. بعضی از این گیاهان به علت جذب ماده سلنیوم از خاک سمی هستند و با پی بردن به وجود سلنیوم در این گیاهان به وجود اورانیوم در محل رویش آنها پی می‌برند.

شیوه بهره برداری: کتیرا صمغی است که از ساقه گون بر اثر فعالیت مکانیکی انسان بر روی آن به بیرون تراوش می‌کند. شروع بهره برداری معمولاً از اواخر فصل بهار است و شصت روز (تا اوایل شهریور ماه) ادامه دارد. بهره برداران ابتدا اطراف ساقه گون را خالی می‌کنند و سپس با تیغ‌های مخصوصی برش موازی با ساقه (موازی با آوندهای آبکش) ایجاد می‌کنند. شیرگون (کتیرا) پس از چند روز به مرور بر اثر برشی که به ساقه وارد شده به بیرون تراوش می‌کند و شیره در معرض نور آفتاب، آب خود را از دست می‌دهد و سفت می‌شود.

بهره برداران بیست و یک روز پس از برش به جمع آوری کتیرا می‌پردازند و این عمل را مجدداً تکرار می‌کنند. کتیرا به دو نوع مفتولی و خرمنی تقسیم می‌شود که عمده تولید کتیرای شهرستان اقلید از نوع خرمنی است ولی به دلیل دشواری کار از تولید این محصول در استان کم شده که با تمهیدات لازم می‌توان میزان تولید را به میزان در خور توجهی افزایش داد. کتیرا ۱۰ تا ۱۵ درصد آب، ۳ تا ۴ درصد مواد معدنی و ۳ درصد نشاسته دارد. در کتیرا به طور کلی دو نوع ماده مؤثر وجود دارد، یکی ماده‌ای است محلول در آب به نام تراگاکانتین و دیگری غیرقابل حل در آب که باسورین گفته می‌شود. تراگاکانتین متشکل از اسید گالاکتورونیک است که به قندهای گالاکتوز و کسیلوز متصل است.

کلاژن

کُلاژِن (به انگلیسی: Collagen) پروتئینی است که در محیط خارج از سلول‌های مختلف گونه‌های مختلف موجودات، وجود دارد. پروتئین کلاژن به صورت رشته‌های کلاژن مشاهده می‌شود. رشته‌های کلاژن در همه انواع بافت همبند، ولی به میزان متفاوت یافت می‌شوند. سنتز کلاژن به‌وسیله فیبروبلاست‌ها مشابه ساخت سایر پروتئین‌ها می‌باشد. سنتز کلاژن توسط سلول‌های استئوبلاست در استخوان، کندروبلاست در غضروف، ادونتوبلاست در دندان، سلول‌های ماهیچه صاف در دیواره رگ‌های خونی و سلول‌های اپی تلیال نیز انجام می‌گیرد. ترکیب اسید آمینه تشکیل دهنده کلاژن در بافت‌های مختلف دارای تفاوت‌های جزئی است.

یک مولکول کلاژن از سه زنجیرهٔ پروتئینی تشکیل شده که به دور یک دیگر پیچیده‌اند. مولکول‌های کلاژن به گونه‌ای ویژه کنار یک‌دیگر آرایش می‌یابند و یک ریز رشته را می‌سازند. تعداد زیادی از این ریز رشته‌ها به دور یک‌دیگر می‌پیچند تا یک رشتهٔ کلاژن ساخرصد پرولین و هیدروکسی پرولین و یک اسید آمینه غیر استاندارد است.

کلاژن سخت‌ترین رشته بافت پیوندی است و با آنزیم کلاژناز (حل‌کننده کلاژن) از بین می‌رود ترمیم آن بسیار سخت است و به زمان طولانی نیاز دارد. چون یک پروتئین است در درون سلول ساخته شده و به بیرون از سلول تراوش می‌شود. فیبروبلاست مسئول ساختن اسید آمینه و سپس زنجیر پلی پپتید و مولکول پروکلاژن است. هر پروکلاژن در مدت پنج تا شش دقیقه ساخته شده و سپس به خارج از سلول حمل می‌شوند. پروکلاژن تحت اثر آنزیم پروکلاژن پپتیداز به تروپوکلاژن تبدیل می‌شود. تروپوکلاژن پلیمریزه شده کلاژن را می‌سازد. اسید هیالورونیک که از انواع ماده زمینه بی‌شکل است از پراکنده شدن بیهوده کلاژن در بین سلول‌ها جلوگیری می‌کنند.

دست کم ۱۳ نوع کلاژن در انسان شناسایی شده‌اند که هر کدام در بافت خاصی وجود دارند. تنوع این کلاژن‌ها به دلیل تفاوت در ماهیت پلی پپتیدهای تشکیل دهنده آنهاست. از کنار هم قرار گرفتن مارپیچ‌های کلاژن رشته‌های کلاژن بوجود می‌آیند. نحوه قرار گرفتن مارپیچ‌ها طوری است که انتهای مولکول‌های مجاور روی هم قرار می‌گیرند. این نحوه قرارگیری باعث می‌شود که رشته‌های کلاژن قابلیت کشش زیادی داشته باشند. دستجات متراکم این رشته که در تاندون وجود دارند با قابلیت کشش خود می‌توانند نیروهای زیادی را تحمل کنند.

معروف‌ترین انواع کلاژن

کلاژن نوع I: این نوع کلاژن در استخوان و وتر وجود دارد و از تعداد زیادی دسته‌های فیبری ساخته شده‌است که به صورت امواج دریا قرار دارند.
کلاژن نوع II: که در غضروف شفاف دیده می‌شود به شکل فیبریل است و فیبر تشکیل نمی‌شود.
کلاژن نوع III: همان رشته شبکه‌ای است که در غشای پایه دیده می‌شود این نوع کلاژن از فیبرهای واحد ساخته شده‌است.
کلاژنهای نوع V,IV: به صورت فیبریل نبوده و احتمالاً غیر پلیمریزه هستند. کلاژن نوع IV در غشای پایه و نوع V در جدار رگ‌های خونی جنین یافت می‌شود.

کودزو

کودزو (نام علمی: Pueraria thomsonii) نام یک گونه از تبار فازئولآ است. این گیاه سرعت رشد عجیبی دارد و در روز ۳۰ سانتیمتر می‌تواند رشد کند و اگر در شرایط بهینه قرار داشته باشد در یک فصل رشد تا ۱۸ متر رشد می‌کند. این نوع ارو روت ژاپنی یک آفت به حساب می‌آید. کودزو از هر چیزی بالا می‌رود و از بین بردن آن بسیار سخت است. کودزو در مسیر خود گیاهان دیگر را نابود می‌کند و بسیار تهاجمی است. اگر چه این گیاه بومی ژاپن است اما به نواحی دیگر کره زمین از جمله آمریکا نیز گسترش یافته‌است. این گیاه یکی از گیاهانی است که رشد بسیار سریعی دارد.

کون‌نیاکو:

کُون‌نیاکو (به ژاپنی: Konnyaku コンニャク) (نام علمی: ‘Amorphophallus konjac ‘) گیاهی از تیره گل‌شیپوریان است. در ژاپن، چین، کره و میانمار به عنوان یک گیاه خوراکی کشت داده می‌شود. مقدار کشت این گیاه در سال ۱۹۹۷ در ژاپن ۶۶٬۹۰۰ تن بوده‌است.

گسترهء رشد این گیاه در مناطق استوایی تا زیراستوایی ‏(en)‏ آسیا (بالا و پایین استوا) از ژاپن و جنوب چین تا اندونزی می‌باشد.[۱]این گل مشابه زنبق بدبو تولید مثل می‌کند با این تفاوت که بر اساس مشاهدات دوربین گرمانگار شب هنگام همزمان با تولید بویی شبیه گوشت فاسد حیوان در حال مرگ، گرمایی معادل ۱۰ برابر محیط اطرافش تولید می‌کند که بو را تا فواصل بیشتری نیز پخش می‌کند و موجب جذب سوسک‌های مردارخوار می‌شود. دیواره‌های چرب مانع فرار سوسک‌ها و باعث سقوط آنها به مرکز گل می‌شوند. شب دوم حمامی از گرده سوسک‌ها را آغشته می‌کند سپس دیواره‌ها عادی شده و اجازه فرار سوسک‌ها را می‌دهند.[۲]

گوارگام:

صمغِ گوار یا گوارگام (به انگلیسی: guar gum) یا گواران (به انگلیسی: guaran) یک افزودنی خوراکی است که مصارف بسیار زیادی در صنعت مواد غذایی، دارویی و آرایشی دارد.[۱]

[گوارگام] یک فیبر غذایی گرفته شده از نوعی لوبیای خوشه‌ای (گیاه گوار) در هند است؛ و بیشتر در پاکستان و هندوستان و ایالات متحدهٔ آمریکا تولید می‌شود. این ماده از نظر ساختمانی یک گالاکتومانان ‏(en)‏ است.

برخلاف سایر تغلیظ‌کننده‌ها مثل نشاستهٔ اصلاح‌شده، می‌توان از گوارگام در مواد غذایی دارای برچسب کاملاً طبیعی استفاده کرد.

گوارگام، بسته به شرایط دماییِ مختلف، مدت‌زمان خیس خوردن، پی‌اچ‌های متفاوت، سرعت پخش‌سازی پودر در حلّال، غلظت کاربردی و مش ذرات گوار میزان رطوبت‌پذیری مادهٔ فوق در حلّال‌های گوناگون غلظت‌های متفاوتی را ایجاد می‌کند.

در صنایع مختلفی از قبیل صنایع غذایی و صنایع دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

صمغ گوار در کارخانه‌های تولید فراورده‌های لبنی بیشترین استفاده را دارد.

گیاه گوار اغلب در مناطقی مانند پاکستان و هند رشد می‌کند. از جمله مواد شیمیایی تولیدی آن مناطق می‌باشد.

کاربردهای غذایی این ماده عبارتند از:

در محصولات پخته شده، عملکرد خمیر را افزایش می دهد، انعطاف پذیری بیشتری می یابد، و بافت و عمر مفید را بهبود می بخشد.

در شیرینی پزی، مانع از سر رفتن آب در دستورالعمل های پخت شیرینی، و نگه داشتن پوست ترد خرد شده محصولات می شود. از آنجا که قوام این نوع آردها، فرار گازهای آزاد شده توسط نیتروژن را لازم دارد، برای بهبود ضخامت این آرد لازم است که گوارگام به آن اضافه شود تا به اندازه یک آرد معمولی غلظت داشته باشد.

در محصولات لبنی، شیر، ماست، کره و پنیر مایع اضافه شده و غلظت را بالا می برد، به حفظ همگنی و بافت یخ و شربت کمک می کند. همچنین برای مقاصد مشابه در شیرهای گیاهی نیز استفاده می شود.

همچنین در غذاها، برای ثبات و ظاهر ساندویچ، سالاد، سس کباب، سس، سس کچاپ و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.

از گوارگام در سوپ کنسرو شده، به عنوان یک تغلیظ کننده و تثبیت کننده استفاده می شود.

همچنین در سوپ خشک، کنسرو گوشتی فوری، شیرینی دسر، ماهی کنسرو شده، مواد غذایی منجمد و خوراک دام استفاده می شود.[۲]

ماده غلظت‌دهنده

ماده غلظت دهنده (انگلیسی: Thickening agent) یک هویت شیمیایی است که می‌تواند ویسکوزیته (گرانروی) مایع را بدون تغییر خواص دیگر آن افزایش دهد. غلظت‌دهنده‌های خوراکی معمولاً برای غلظت دادن به سس، سوپ و پودینگ بدون تغییر طعم و مزه اصلی آن استفاده می‌شود. همچنین غلظت‌دهنده‌ها غیرخوراکی در محصولات دیگری به مانند رنگ نقاشی، جوهر، مواد منفجره و لوازم آرایشی استفاده می‌شوند.

ماش:

ماش گیاهی بومی هندوستان است امادر نقاط دیگر جهان مانند ایران نیز کشت می‌شود. در ایران این گیاه پس از برداشت جو یا گندم کاشته شده و در فصل پاییز و هنگامی که دانه‌های آن سفت و غلاف‌های آن زرد یا سیاه شد، محصول آن را در چند نوبت برداشت می‌کنند. نام انگلیسی ماش از یک لغت هندی به معنی «دانه سبز» مشتق شده‌است. سابقه کشت و استفاده از ماش به چهار هزار سال پیش و در جنوب هند باز می گردد. در تایلند آثاری از استفاده و کشت ماش در ۲۲۰۰ سال پیش، کشف شده‌است. ماش در چین به سویای سبز معروف است. مصرف ماش آمریکا سالانه بیش از ده میلیون تن می‌باشد که بیش از ۷۵% ماش مصرفی این کشور از خارج وارد می‌شود.[۱] ماش گیاهی علفی، دارای ساقه زاویه‌دار به ارتفاع ۴۰ تا ۷۰ سانتیمتر و برگ‌های منتهی به پیچک مرکب از ۴ تا ۷ زوج برگچه است. ماش با نام علمی Vigna radiata گیاهی یک ساله و به شکل بوته یا بالا رونده می‌باشد. ریشه‌های گیاه مستقیم و مقداری منشعب می‌باشد. ساقه‌ها راست، ظریف، منشعب کرک دار، به رنگ سبز روشن و به ارتفاع ۴۵ تا ۹۰ سانتیمتر می‌باشد. گل آذین به شکل خوشه و گل‌ها به رنگ لیمویی زرد بر روی دم گل بلندی قرار گرفته‌است. غلاف‌ها باریک، استوانه‌ای و کمی کرک دار است که قبل از رسیدن سبز روشن یا سبز تیره و زمان رسیدن سبز مایل به قهوه‌ای یا سیاه رنگ می‌شود. در هر بوته ۲ تا ۸ غلاف و در هر غلاف ۱۰ تا ۲۰ بذر به رنگ سبز، طلایی، قهوه‌ای و سیاه مشاهده می‌شوند.[۲] http://www.ettelaat.com/etiran/?p=158266 گاهی به علت داشتن پیچک از گیاهان مجاور خود بالا می‌رود و گل‌هایی زیبا به رنگ بنفش یا ارغوانی دارد. این گیاه از تیرهٔ باقلائیان (Fabaceae)، راستهٔ باقلاسانان (Fabales) است. میوه ماش باریک و دراز و قهوه‌ای رنگ است و دانه‌های کوچک کروی به رنگ خاکستری، قهوه‌ای یا سبز در آن جای دارد.

محتویات
آب ۱۳ تا ۱۴ درصد
پروتئین ۲۷ تا ۲۹ درصد
کربوهیدرات ۴۰ تا ۴۶ درصد
چربی ۱ تا ۳ درصد
مواد معدنی ۲ تا ۵ درصد

متیل سلولز:

متیل سلولز (به انگلیسی: Methyl cellulose)

متیل سلولز محلول در آب بوده در درمان یبوست به‌کار برده می‌شود. متیل سلولز در صنایع غذایی (قوام دهنده و امولسیونه)و آرایشی نیز کاربرد دارد.

متیل سلولز از ترکیبات سلولز بوده و در بدن انسان قابل جذب نیست لذا نوعی ملین اسموتیک است. در صنایع چسب درساخت چسب کاغذ بعنوان ماده اصلی مصرف میشود.

چون فاقد جذب خوراکی است عوارض چندانی ندارد، ممکن است مصرف زیاد آن موجب اسهال شود.

مونوسدیم فسفات

مونوسدیم فسفات (به انگلیسی: Monosodium phosphate) با فرمول شیمیایی NaH۲PO۴ یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۲۴۲۰۴ است. که جرم مولی آن 119.98 g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، پودر سفید یا کریستال است.

نشاسته

نشاسته پودری سفید، نرم و بی مزه است که توسط تمام گیاهان سبز تولید می‌شود و از نظر شیمیایی ترکیب آلی پیچیده‌ای از کربوهیدرات‌های نامحلول در آب سرد، الکل یا سایر حلال هاست. این ماده به‌طور گسترده در خوراک انسان، سایر حیوانات و در صنعت کاربرد دارد. از لحاظ زیست‌شیمی نشاسته یک پلی ساکارید متشکل از دو نوع بسپار کربوهیدرات به نام آمیلوز و آمیلوپکتین (چندقندی‌ها) است. مونومرهای این پلی ساکارید واحدهای گلوکز هستند که با تشکیل پیوندهای آلفا ۱ و ۴ بهم اتصال می یابند. ساده‌ترین نشاسته آمیلوز، پلیمر خطی است. برای شناسایی نشاسته میتوان از محلول پویدین ایدان یا همان بتادین استفاده کرد که طی واکنش اکسایش و کاهش نشاسته و ید رنگ محلول به رنگ آبی تغیر خواهد کرد.

انواع نشاسته:
نشاسته پر مصرف‌ترین افزودنی‌ها در محصولات مختلف می‌باشد . این ماده در واقع پلیمری از مولکول‌های گلوکز است که بر اساس منبع تولید آن (ذرت، گندم، سیب زمینی، برنج و ریشه گیاه مانیوک یا کاساو ) انواع مختلف نشاسته را به وجود می آورد. انواع نشاسته عبارتند از: – نشاسته ذرت
– نشاسته گندم
– نشاسته سیب زمینی
– نشاسته برنج
– نشاسته تاپیوکا

نشاسته ذرت:

 نشاسته ذرت انگلیسی: Corn starch یک نوع نشاسته است که از دانه ذرت تهیه می‌شود. نشاسته ذرت از درون‌دانه بذر ذرت به دست می‌آید. نشاسته ذرت یک عنصر غذایی رایج است که در سس غلیط یا سوپ و در ساخت شربت ذرت و سایر شکر‌ها استفاده می‌شود.

فراتست عرضه کننده دستگاه های تست

021-88705040

0912-3750274

 دستگاه اندازه گیری قوام- Consistency- سفتی-firmness-viscosity- spreadability-  روانی- ویسکوزیته- پخش پذیری- دانسیته ژل التراسونیک

فرآورده ای لبنی- طعم دهنده های پنیر پروسس- پنیر پیتزا- طعم دهنده کشک- طعم دهنده دوغ- استابیلایزرها و فسفات ها

فرآورده های گوشتی- ادویه فرآورده های گوشتی –  طعم دهنده فراورده های گوشتی- استابیلایزرهای فرآورده های گوشتی